Bir çoğumuz çocukluk günlerimizi özleriz. Kimimiz köyde kimimiz kasaba ve büyük şehirlerde büyüdük. Yaş ilerleyip çocukluktan uzaklaşınca arkadaşlarımızdan ayrıldık. Biraz daha büyüdük yirmili yaşlarda yüksek okul ve üniversiteye gidince eş dosttan ayrıldık. İş sahibi olup evlenip bir yuva kurduk.
Artık çocukluğumuzdan bir eser kalmadı. Bazen çocukça davranış ve hareketler yapakta çocuk olmadığımızın çabuk farkına varıyoruz.
Bir kuş yuvası gibi dağıldık. Herkes farklı şehirlere gitti. Bazı arkadaşlarınız yurt dışına gitti ve çocukluğunuzdan eser kalmadı. Anılar ve hatıralar dışında.
Çocukluğunuzda oynadığınız oyunlar yok artık. Şimdiki çocukların birçoğu eski oyunları hiç bilmezler. Eskiden ebe beyinler çocuklarını aradığında ya okul bahçesinde ya da parkta arardı çocuklarını. Bu günlerde ebe beyinler çocuklarını ararken internet kafelerde arıyor.
Köye bir şehirli çocuk geldiğinde hiç canı sıkılmaz. Ben küçükken Kayseri ye gittiğimde parkan başka bir yere gidemezdik. Köyde durum biraz farklıdır. O zamanlar ne kadar değerli olduğunu bilmediğimiz çocukluğumuzun değerini büyüyünce daha iyi anlıyoruz.
Eminim şimdi çocuk olmak o eski günlere dönmeyi isteyenler vardır. O günler çocukluğumuz bir daha gelmemek üzere yaşandı ve bitti bir daha o günler yaşanmayacak ama hep hatırlanacak.
Neler yapmadık ki çocukluğumuzda. Belki de hatırladıkça gülüyoruz bazı yaptığımız yaramazlıklarımıza. Gülün tabii belki bir daha gülemeyeceğiz.
Benim çocukluğum kayserinin Özvatan ilçesi Boğaziçi mahallesinde geçti. Büyük şehir de yaşasaydı ailem nasıl bir çocukluğum olurdu bilemiyorum. Eğer o yıllarda da bu günkü gibiyse büyük şehirlerdeki çocukluk yılları. Çocukluğumu köyde geçirdiğim için kendimi şanslı hissediyorum.
Büyükşehirlerde çocuklar hayvanları sadece hayvanat bahçesinde görürken biz köy çocukları hayvanlarla iç içe büyüdük. Köye gelen şehirli bir çocuk köpekten korkunca gidip köpeğin boğazına sarılıp bir şey yapamaz sana ben tutuyorum diyen çocuklardık.
Bizim çocukluğumuzda şimdiki gibi teknoloji yoktu. Her evde bir radyo vardı ama her evde bir televizyon yoktu.
Her mevsim bir başka güzeldi o yıllarda. İlk bahar yaz sonbahar kış her mevsimin oyunları ve eğlencesi farklı farklı olurdu bizim zamanımızda.
