Kiseköylüyüm ben
Kalaycık tan esen rüzgarın sesi
Sararmış tarlalarda
Bozkırların rengiydim.
Tezek topladığım tarlalarda
Tohum ektiğim ekin biçtiğim
Derelerinden su içtiğim
Kiseköylüyüm ben
Geceleri kimseler görmeden
Davar yaydığım
Su arklarında gemilerim
Kaşla göz arasında kayboldular
Irmağında taş sektirdiğim
Hayaller kurup
Dilekler tuttuğum
Çocukluğumu çocukça yaşadığım
Ağladığım yoksulluğumdu
Çocukluğum vardı kiseköy de
Ben büyüdüm
Yok oldu çocukluğum
Yollar uzadı ben küçüldüm
Yollara düştüm bilmediğim diyarlara
Saçım sakalım ağardı
Yıllar geldi geçti
Tanıdığım insanlar değişti
Çocukluğum o hiç değişmedi
Özlediğim çocukluğum
Bir daha geri gelmedi
16 Ekim 2020 Cuma
