Bir sonbahar sabahıydı
İş için geldiğim viyana da
Otelin penceresinden
Buğulu camdan sokağa bakarken
Kalabalığın içinde gördüm
Yağmurlu bir havaydı şemsiyen vardı
Yürüyüşünden tanıdım seni
Arabana binerken şemsiyeni kapadın
Sırtın bana dönüktü
O zaman gördüm güzel saçlarını
O an kalp atışlarım hızlandı
Yerinden çıkacak gibiydi
Ardından bakakaldım
Ne tuhaf.. aynı şehirde ikimizin olması
Bu şehirde varlığımdan haberin yok
Gün akşamüstüydü
Evinin karşısına geldim
Dakikalarca seni izledim bir köşe başında
Perdeleri kapatırken
Bir an duraksadın bana baktın
Tanır gibi oldun tanımadın beni
Başımı kaldırıp göz göze gelseydik
Tanırdın beni
Tanımanı istemedim
Sana söz verdiğim gibi
Çizdiğimiz sınırları aşmıyorum
Görmek istedim seni uzaktan
Sen hala sevdiğimsin
CAN H TURHAN
